وای وای وای! چی بود این رسلمنیا ۴۰، مخصوصا شب دومش! اصلا انگار تو یه دنیای دیگه بودم، یه جور فیلم هندی با پایانه خوش ولی صد برابر خفن تر! ببین، اول بگم من این سورس کد صفحه رو که دیدم، فهمیدم انگار داری میری پشت صحنه یه فیلم خیلی بزرگ. کلی چیز میز نوشته بود، ولی تهش فهمیدم داستان از چه قراره. شب دوم رسلمنیا، مثل اوج یه فیلم اکشن بود، همش هیجان و غافلگیری. مسابقه آخرش که دیگه نگم برات، کودی رودز و رومن رینز، قشنگ یه داستان حماسی بود. رومن رینز که سه سال قهرمان بوده، هیچ کی نمیتونست ببرتش، مثل غول آخر فیلم ها! بعد کودی رودز اومد که "داستانش رو تموم کنه"، یعنی کمربندو از رینز بگیره، انگار قهرمان داستان میخواد شهر رو نجات بده. مسابقه شون "قوانین خونی" داشت، یعنی هر چی دلت بخواد میتونی توش استفاده کنی، نه داور نه قانون! یه جور جنگ واقعی بود. وسط مسابقه یهو جان سینا اومد! باور میکنی؟ جان سینا، اسطوره بچگیمون، مثل اینکه سوپرمن وسط جنگ سر برسه! بعدش هم که آندرتیکر، آخ آخ آخ، آندرتیکر اومد و راک رو ناک اوت کرد! اصلا یه لحظه فکر کردم دارم خواب میبینم. اینا همه مثل شخصیت های مهم یه فیلم بودن که تک تکشون سر صحنه حاضر شدن. آخرش چی شد؟ کودی رودز برد! بعد از این همه سال، بعد از این همه سختی، بالاخره داستانش تموم شد و کمربندو گرفت. قشنگ مثل وقتیه که قهرمان فیلم، بعد از کلی دردسر، دشمن اصلی رو شکست میده و همه خوشحال میشن. تماشاچیا که دیگه منفجر شدن، همه داشتن کودی رو تشویق میکردن، انگار واقعا یه قهرمان ملی رو دیدن. مسابقه های دیگه هم بودن، مثلا مسابقه کمربند زنان بین بیلی و ایو اسکای، خیلی خوب بود. بیلی بالاخره ایو رو برد و قهرمان شد، بعد از اینکه از گروهشون جدا شد، خیلی حال داد بردش. مسابقه کمربند آمریکا هم باحال بود، لوگان پاول بازم با کلک برد، این بشر کلا فیلمه! قشنگ نقش منفی رو بازی میکنه. درو مکینتایر هم بالاخره کمربند سنگین وزن جهان رو برد، ولی خب، شانس نداشت، همون شب دیمین پریست اومد کیف "مانی این د بنک" شو کش کرد و کمربندو ازش گرفت! عجب شانسی داشت بیچاره درو! در کل، رسلمنیا ۴۰ شب دوم، یه فیلم اکشن هیجان انگیز بود با کلی ستاره و یه پایان خوش. اصلا حس فیلم دیدن رو داشت، با داستان های جذاب و شخصیت های دوست داشتنی (و منفور!). من که خیلی کیف کردم، امیدوارم رسلمنیا های بعدی هم همینقدر خفن باشن.